Thuhet shpesh se Muri i Madh i Kinës është i vetmi objekt i krijuar nga njeriu i dukshëm nga hapësira. Por, nuk është e vërtetë. Nëse syri i njeriut mund të dallojë vërtet disa nga mrekullitë më të mëdha të Tokës nga orbita e ulët, atëherë atëherë do të ishim me siguri Tarracat e Orizit, Honghe Hani. Mes maleve në provincën Junnan në jugperëndim të vendit, tarracat e përhapura, qindra mijëra prej tyre, grumbullohen në mbi më shumë se 160 km katrorë për të krijuar një nga peizazhet më spektakolare dhe më mahnitëse në planet, shkruan BBC.
“Që nga kohërat e lashta, njerëzit e Hanit kanë ndërtuar kanale për të devijuar ujin e burimeve nga malet dhe pyjet, për të ujitur fushat me tarraca.” tha A Xiaoying, një udhërrëfyes me bazë në Yunnan.
Të rafinuara përmes provave dhe gabimeve për më shumë se një mijëvjeçar, tarracat e orizit janë një shembull frymëzues i një komuniteti të tërë, që punon në mënyrë simbiotike me natyrën, me përdorimin e tokës të rregulluar nga lartësia në zona të veçanta ekologjike. Reshjet dhe lagështia nga mjegulla e dendur malore mblidhen në zonat e pyllëzuara ujëmbledhëse të larta në shpate, duke rimbushur ujërat nëntokësore. Uji i burimit kanalizohet për ujitjen e tarracave, uji i grumbulluar avullon për të formuar retë dhe retë mblidhen për të derdhur shi në pyjet e larta. Cikli hidrologjik pastaj përsëritet pafundësisht. Kjo strategji ofron përfitime të qëndrueshme jo vetëm në kultivimin e orizit, por edhe në çdo gjë, nga prodhimi i drurit, perimeve dhe frutave deri te mbarështimi i rosave, kultivimi i peshkut dhe grumbullimi i bimëve të përdorura në mjekësinë tradicionale. Tarracat janë, në mënyrë të efektshme, depoja e Hanit gjatë gjithë vitit.
