Profesori Jean Paul Champseix që ka dhënë mësim në komunizëm në Shqipëri ka treguar sot përvojën e tij në vendin tonë. Në një intervistë për emisionin “Opinion” në Tv Klan, Champseix tregon përvojën e tij me Sigurimin e Shtetit dhe se nëse është përgjuar apo jo.

Autorizimin për të lëvizur. Ju shoqëronte gjithmonë një shqiptar?

Jo. Jo, jo.

u ndiqnin?

Shumë rrallë.

Shumë rrallë.

Na ndoqën vetëm një herë, sepse kishim dikë nga ambasada në makinë.

Pra, ndiqnin ambasadën si institucion, por jo profesorët.

Pikërisht.

E ndienit praninë e Sigurimit gjatë 8-të viteve që qëndruat në Shqipëri?

Po. Na kishin paralajmëruar. Na kishin thënë se kishim përgjues në apartament. Kjo dihej. a kishin thënë gjithashtu se studentët duhej të raportonin rregullisht se çfarë u thoshim ne gjatë leksioneve.

Studentët?

Po. Ishin edhe dy njerëz të Sigurimit që vinin ndoshta çdo 15 ditë në universitet për të mbledhur këto raportime.

Patët ndonjë problem gjatë 8-të viteve me Sigurimin apo autoritetet shqiptare?

Jo.

Kurrë?

Jo, sepse besoj se na respektonin. Ne vetë e dinim se çfarë duhej të bënim dhe çfarë jo.  Shqetësimi ynë ishte që të mos komprometonim shqiptarë, studentë, profesorë.

Ju i dinit cilat mund të ishin pasojat.

Sigurisht. E dinim që… E dini çfarë na bëri më shumë përshtypje kur erdhëm në Shqipëri? Frika. Njerëzit kishin frikë dhe kjo perceptohej. Një ditë, për shembull, takuam në rrugë një kolege. Ishte një rrugicë e ngushtë. Takuam një kolege me dy fëmijët e saj. Ajo u zbeh.

Kolege shqiptare?

Një kolege shqiptare. Ajo u zbeh e tëra, dridhej.

Kishte frikë?

Kishte frikë.

Kishte frikë të fliste rastësisht në rrugë me ju?

Po, ashtu është.

Sot, kjo është e paimagjinueshme.

Sigurisht që po. Në atë kohë do ta kishin pyetur: “Çne që u takove me të huaj? Kishit lënë takim? Çfarë kishe për t’u thënë? Të dhanë gjë?”