Profesori Jean Paul Champseix që ka dhënë mësim në komunizëm në Shqipëri ka treguar sot përvojën e tij në vendin tonë. Në një intervistë për emisionin “Opinion” në Tv Klan, Champseix tregon përvojën e tij me Sigurimin e Shtetit dhe se nëse është përgjuar apo jo.
Autorizimin për të lëvizur. Ju shoqëronte gjithmonë një shqiptar?
Jo. Jo, jo.
u ndiqnin?
Shumë rrallë.
Shumë rrallë.
Na ndoqën vetëm një herë, sepse kishim dikë nga ambasada në makinë.
Pra, ndiqnin ambasadën si institucion, por jo profesorët.
Pikërisht.
E ndienit praninë e Sigurimit gjatë 8-të viteve që qëndruat në Shqipëri?
Po. Na kishin paralajmëruar. Na kishin thënë se kishim përgjues në apartament. Kjo dihej. a kishin thënë gjithashtu se studentët duhej të raportonin rregullisht se çfarë u thoshim ne gjatë leksioneve.
Studentët?
Po. Ishin edhe dy njerëz të Sigurimit që vinin ndoshta çdo 15 ditë në universitet për të mbledhur këto raportime.
Patët ndonjë problem gjatë 8-të viteve me Sigurimin apo autoritetet shqiptare?
Jo.
Kurrë?
Jo, sepse besoj se na respektonin. Ne vetë e dinim se çfarë duhej të bënim dhe çfarë jo. Shqetësimi ynë ishte që të mos komprometonim shqiptarë, studentë, profesorë.
Ju i dinit cilat mund të ishin pasojat.
Sigurisht. E dinim që… E dini çfarë na bëri më shumë përshtypje kur erdhëm në Shqipëri? Frika. Njerëzit kishin frikë dhe kjo perceptohej. Një ditë, për shembull, takuam në rrugë një kolege. Ishte një rrugicë e ngushtë. Takuam një kolege me dy fëmijët e saj. Ajo u zbeh.
Kolege shqiptare?
Një kolege shqiptare. Ajo u zbeh e tëra, dridhej.
Kishte frikë?
Kishte frikë.
Kishte frikë të fliste rastësisht në rrugë me ju?
Po, ashtu është.
Sot, kjo është e paimagjinueshme.
Sigurisht që po. Në atë kohë do ta kishin pyetur: “Çne që u takove me të huaj? Kishit lënë takim? Çfarë kishe për t’u thënë? Të dhanë gjë?”